“Ik dacht helemaal niet aan hoogbegaafdheid. Achteraf, ja. Achteraf zie ik het ook. Met zijn drie jaar kende David het alfabet al, op zijn vijfde kon hij lezen. Hij liep voor op de anderen. Maar je zegt niet zo snel dat er iets aan de hand is. Ik schrok wel toen ze in de peuterklas aangaven dat hij uitgespeeld was, dat hij andere dingen wilde leren.

Op de kleuterschool had hij een heel jonge juf. Zij wist niet wat ze met hem aan moest. Wij waren terughoudend om te zeggen dat ons kind zo bijzonder is. In groep 2 werd het echt onhoudbaar. Toen moesten we wel. En dan ben je overgeleverd aan de intern begeleider (IB’er), blijkt. En hoeveel ervaring een school ermee heeft. Dat was weinig. Voor onze David was dat heel verdrietig.

Toen heeft hij een schooltrauma opgelopen. Daar heeft hij nu, vijf jaar later, nog steeds last van. Omdat hij steeds zijn mond moest houden. Niet zijn vinger op mocht steken als hij het antwoord wist. Hij werd echt genegeerd. Aan de kant geschoven. Zo’n klein mannetje. Dat komt aan, hoor.

Op den duur werd hij verveeld en vervelend. Gefrustreerd. Hij zocht aandacht. Met stoelen schuiven. Lawaai maken. Geen land meer mee te bezeilen. En dan werd hij soms de klas uitgezet. Moest ik hem ophalen. We zaten elke week wel op school voor een gesprek. En wij ons maar afvragen wat er toch aan de hand was met dat kind.

School raadde aan om hulp te zoeken voor zijn gedragsproblemen. Ze zagen niet wat er echt aan de hand was. Toen ben ik flink gaan zoeken.

Ik had nog steeds het idee dat hij best slim was. Omdat hij dingen zei die niet bij zijn leeftijd paste. En toen ging ik denken. Ik was zelf ook altijd anders. Maar ik heb het nooit kunnen plaatsen. Toen kwam ik via Google op het spoor van hoogbegaafdheid. Ik zocht op zoektermen als ‘Wat te doen als je kind slimmer is.’ En toen viel het kwartje.

Op internet vond ik Palet. Zij hebben David en mij zo goed geholpen. En ook de school ondersteund. Maar de juf bleef zich verzetten. Wilde niet bewegen. Heel jammer. We hebben toen een andere school moeten zoeken die het wel wilde aangaan.

Want ook mijn zoon had passend onderwijs nodig. In zijn geval betekende dat meer uitdaging, niet minder. Gelukkig hielp Palet met veel praktische dingen. En om hem zijn zelfvertrouwen beetje bij beetje terug te geven.

Eerst moest er een IQ-test komen. Want je hebt wel zo’n officieel stempeltje nodig voordat hulp vergoed kan worden. Prima. Zo blij dat ik hier terecht ben gekomen. Zij kunnen hier zo goed met hem omgaan. Hij leeft helemaal op.”