Voor

Vergoeding
De zorg die kinderen tot 18 jaar (en hun omgeving) van Palet krijgen, wordt binnen de gemeente Almere vergoed middels een verwijzing van een bevoegd verwijzer (huisarts, jeugdarts of andere arts). Woon je buiten Almere dan kan vergoeding plaatsvinden middels een specifiek afgegeven beschikking via het jeugdteam in jouw gemeente of middels PGB (Persoons Gebonden Budget). In sommige gevallen is vergoeding door je zorgverzekeraar mogelijk. We adviseren je hoe dit aan te vragen.

Daarnaast is betaling van onze verschillende trajecten door jezelf via particuliere vergoeding ook mogelijk. We maken vooraf een overzicht voor je van het mogelijke traject en de te verwachten kosten.

Voor volwassenen wordt onze coaching meestal niet vergoed. Na de intake maken we een overzicht voor je van het mogelijke traject en de te verwachten kosten.

Onze specialisatie: voor kinderen van 0 tot 18 jaar
Wij bieden zorg, ondersteuning en begeleiding in diverse vormen. Hoogbegaafde, meerbegaafde en hoogsensitieve kinderen komen door hun ‘anders-zijn’ in de knel als ze zich moeten handhaven in omgevingen die niet passend zijn. Een deel van de therapie die we bieden is er dan ook op gericht het kind bewuster te maken van zijn/haar eigen kwaliteiten en kenmerken. Want het wordt voor hen de kunst om zich aan te passen mét behoud van zichzelf. Dan moet je wel weten wie je bent, wat je wil en wat je kunt.

Voor hoogsensitieve kinderen is dit een extra grote uitdaging omdat ze zoveel voelen dat het lastig is te ontdekken wat nu van hen is en wat van de ander(en). Veel hoogbegaafde en meerbegaafde kinderen zijn trouwens ook hoogsensitief.

Voor voorschoolse kinderen
“Ik heb de indruk dat mijn kind een ontwikkelingsvoorsprong heeft.”

Voor basisschoolkinderen met een plotseling stagnerende ontwikkeling
“Voor mijn kind is dat gedrag helemaal niet normaal.”

Voor VO-kinderen die in de knoop zitten met angsten, grote levensvragen, depressieve neigingen of gebrek aan aansluiting
“Altijd ging alles vanzelf, maar nu niet meer.”

Ouders
Als ouder ken je je kind het beste. Maar toch begrijp je hem of haar soms niet helemaal. Waarom is je zoon of dochter thuis zo anders dan op school of op de kleuter-/peutergroep? Waar komt die plotseling stagnerende ontwikkeling vandaan? Een makkelijke, snelle baby, peuter, kleuter, haantje de voorste verandert vanaf zijn/haar vierde, vijfde of zesde jaar ineens in een moeilijk kind. Lastig om te duiden.

Misschien herken je als vader of moeder dingen uit je eigen jeugd? Dat is niet raar. Hoogbegaafdheid, meerbegaafdheid en hoogsensitiviteit zijn erfelijk.

Wat zien ze op school?
Sommige kinderen gaan onderpresteren. Soms zelfs ver onder de norm van de jaargroep. De juf twijfelt of je kind wel lekker in z’n/d’r vel zit. Of het wel goed gaat thuis of met vriendjes. Niet zelden begint iemand op school te denken (onterecht) dat er een stoornis speelt, zoals autisme, ADD, ADHD of iets anders.

Ook deze kinderen willen méédoen
Daar helpen we ze mee. We doen dat samen met moeder, vader en de omgeving. Bij Palet leren deze kinderen weer meedoen, met vallen en opstaan, begrijpen hoe anderen denken en wat ze verwachten. Kinderen krijgen meer vertrouwen in zichzelf. Worden weer zichzelf. Je ouders, je vrienden, je klasgenoten krijgen jou weer terug.

Betrokkenen
We zetten onze deuren ook open voor scholen, werkgevers en andere instanties en geïnteresseerden. Want ook die plekken zijn bepalend voor de effectiviteit van onze ondersteuning. ​

Je bent niet alleen
Weet je dat het best vaak voorkomt?
Hoogbegaafdheid (IQ 130+)        3%
Meerbegaafdheid (IQ 115-130)   7%
Hoogsensitiviteit                       20%

Vergelijk dat eens met
Autismestoornis jongens 4-12   3%
Autismestoornis meisjes 4-12    1%
ADHD of ADD                           2-7%

Bronnen
– Explorations in Giftedness – Robert J. Sternberg, Linda Jarvin, Elena L. Grigorenko, (2010) ISBN 9780521740098
– Gezondheidsenquête Centraal Bureau voor de Statistiek (2021)
– Gezondheidsraad (2014)

Meesters in aanpassen
Soms duurt het even totdat je iets merkt. Begaafde en sensitieve kinderen komen vaak in de knel op het moment dat zij hun terrein willen uitbreiden. De eerste basis is het gezin, daarna voegt het kind stapje voor stapje er meer gebieden aan toe. Het uitbreiden lukt als een kind voelt dat hij/zij gezien en geaccepteerd wordt door mensen in de nieuwe omgeving. Dan voelt een mens zich vrij om zich te ontwikkelen, te oefenen met nieuw gedrag en te leren leren.

Dit lukt alleen in een omgeving waarin het kind vertrouwen ervaart. En dat gebeurt als de mensen eromheen een beetje (vage kennissen) of veel (vrienden en de lievelingsjuf) op je lijken. Begaafde en sensitieve kinderen treffen dat niet altijd aan. Of herkennen het niet. Om zich veilig te voelen, passen zich dan gewoon aan. En verliezen zichzelf.

Deze kinderen kunnen dit heel erg goed. En langdurig. De aanpassing vergt alleen zo veel van hen dat ze de verbinding met zichzelf kwijtraken, ​in meer of mindere mate. Het kind weet zelf ook niet meer wat het nodig heeft, leuk vindt, wat het uniek maakt. Verwarring alom.

Wat het kind vooral heel goed heeft geleerd, is niet op te vallen. Niet anders zijn. Zeer makkelijk lerende leerlingen worden daardoor geconfronteerd met problemen op cognitief, sociaal, emotioneel en psychisch gebied, omdat de eisen en de verwachtingen in het reguliere onderwijs niet aansluiten bij hun mogelijkheden. Er is sprake van ondervraging van de leerling en incongruentie van de leerling en zijn omgeving.

Bron: https://ikbenhoogbegaafd.nl/hoogbegaafdheid/

(Uit: ‘Gelijkheid troef in het Nederlandse Basisonderwijs: onderzoek naar het onderwijs voor zeer makkelijk lerenden’ door W. de Heer.)

En als ouders geen hulp zoeken?
Als ouders het te lang laten lopen, niks doen, of als een specialist de verkeerde diagnose stelt, worden deze kinderen steeds banger om dingen fout te doen. Om er niet bij te horen. Dan lopen ze vast, gaan delen van zichzelf verstoppen in een onhandige poging om een groepslid te worden. En krijgen daardoor onbewust alsmaar grotere stress en problemen. Raken zichzelf kwijt.

Slechts een kwart (!) vindt uiteindelijk zelfstandig een uitweg. Soms pas op latere leeftijd. De rest krijgt blijvende problemen. Meestal met aanzienlijk nare gevolgen, zoals psychische klachten. Ons advies: wees er op tijd bij. Hoe vroeger hoe beter. Dan kunnen we bijsturen en ondersteunen.